Let the good times roll in 2011

Glasvezelleugen XL

In de Winterswijkse Weekkrant van deze week een paginagrote advertentie van glasvezelprovider Kick XL. "Maximaal glasvezel - Laagste prijs" schreeuwt de kop. Kick XL legt in zijn advertentie zijn Kick Triple 50 alles-in-één pakket naast vergelijkbare pakketten van de andere glasvezelaanbieders én die van kabelaar UPC. Het mag niet verwonderlijk zijn dat het pakket van Kick XL als beste uit de bus komt en die van UPC uiteraard als slechtse. Maar kloppen de cijfers wel? Als ik voor het UPC FiberPower 60 pakket naar de aanbiedingenpagina van hun website ga en ik daar het vakje "60 Mb Internet" aanvink, dan komt er een prijs van 55 euro all-in per maand uit de bus. In tegenstelling tot bij KICK XL zijn er geen administratiekosten aan het pakket verbonden. Wie was ook weer de goedkoopste?

Zo zie je maar weer, niets is wat het lijkt in deze glasvezelcampagne. Klaarblijkelijk zijn alle middelen geoorloofd. Het in een advertentie zwartmaken van de concurrentie is in mijn ogen sowieso niet sterk, laat staan chique, maar als ook met de waarheid een loopje genomen wordt, zou je toch hopen dat de Reclame Code Commissie eens om de hoek kwam kijken. In navolging van de expert uit mijn vorige aanmaakblogje zeg ik dan ook: U bent gewaarschuwd!

De Glasvezelexpert

Betreft het in de Winterswijkse Weekkrant nog een ingezonden brief, in Achterhoek Nieuws wordt het schaamteloos als een echt artikel gepresenteerd, de waarschuwing dat we in Winterswijk de boot niet mogen missen als het om glasvezel gaat.

Om alles even in de juiste context te zien (de appel valt deze keer wel heel erg dicht bij de boom) het gaat om een stuk van de hand van Gert-Jan Lucas, prominent WB-er, voorzitter van de Stichting Digitale Promotie Winterswijk en...medewerker bij Expert Te Winkel. De heer Lucas waarschuwt dat we ons niet moeten laten leiden door “verhalen die rond gaan”, maar dat we er met z'n allen voor moeten zorgen dat het glasvezelnet er komt. Doen we dat niet, dan worden we net als Neede teruggeworpen in de Middeleeuwen.

Ik heb geen idee over welke verhalen hij het heeft die “rond gaan”, maar ik hoor en zie tot nu toe enkel het éénzijdige verhaal dat ons wijst op alle zogenaamde zegeningen die ons ten deel vallen als we massaal op glasvezel overstappen. Het schreeuwt me aan alle kanten tegemoet, als ik door het dorp loop, als ik de lokale krant opensla, als ik in de brievenbus kijk en als ik de voordeur opendoe. Het tegengeluid hoor en zie ik nauwelijks en is ver weggestopt in obscure niches van het internet.

Als ik niet mee doe met de glasvezelgekte, dan doe ik er mezelf én Winterswijk ernstig te kort mee, aldus Lucas. Internet is namelijk meer dan e-mailen en surfen alleen. Zo schijn ik met het veelvuldig bekijken van filmpjes op Youtube (alleen mogelijk via glasvezel?) de Winterswijkse gemeenschap een enorme dienst te bewijzen. Goh, nooit geweten. Hetzelfde geldt voor het onbeperkt downloaden van films. Wonderlijk.

Is het wel zo goed voor Winterswijk als ik voortaan alleen nog maar op internet mijn boodchappenkarretje vul? Wordt de plaatselijke boekhandel er blij van als ik al mijn leesvoer vanuit de luie stoel bij bol.com bestel? Nee, degenen die er vooral wel bij varen zijn de glasvezelaars zelf...en bedrijven zoals als die waar de heer Lucas voor werkt.

Lucas dicht aan glasvezel een soortgelijke revolutie toe als ooit teweeg gebracht door de wasmachine, de computer en de mobiele telefoon. Het is waar dat met de komst van de wasmachine veel meer vrouwen konden gaan werken. Daarmee was het voor de economie een wellicht nog belangrijkere uitvinding dan de computer. Maar welke radicale veranderingen er ons met de komst van glasvezel te wachten staan, blijft onduidelijk. Lucas komt niet verder dan het noemen van 3D-TV. Een aardige gadget, maar niet iets dat de wereld op zijn kop zal zetten. Wat mij betreft blijft 3D trouwens voorbehouden aan speelfilms op een schijfje. Laat de chirurgische ingrepen van Operatie Kamer TV of de journaalbeelden van een nieuwe hongersnoodramp elders ter wereld alsjeblieft ook in de toekomst in “platte vorm” naar mij toekomen. Het is me al realistisch genoeg zo.

Lucas maakt de denkfout dat onze behoefte aan informatie de komende jaren explosief verder zal groeien. Maar we multi-tasken ons nu - vaak letterlijk - al een ongeluk. Alsof er geen bovengrens is aan wat we menselijk gezien aan informatie kunnen verstouwen. Winstbejag staat voorop, maar de menselijke maat dreigt ernstig uit het oog verloren te raken als het om de nieuwste technische ontwikkelingen gaat. Dat een select klupje van ondernemers financieel heel veel beter wordt van de aanleg van het glasvezelnet, dat geloof ik graag. Maar of het aansluit bij de behoeftes van de gemiddelde burger, waag ik ernstig te betwijfelen.

Lucas probeert met het dealerschap van UPC de schijn van onpartijdigheid hoog te houden, maar ontpopt zich met zijn verhaal toch vooral als vertegenwoordiger van het old boys glasvezelnetwerk. Jarenlang waren de zegeningen van de coax-kabel goed genoeg om televisietoestellen aan de man te brengen. Die formule lijkt uitgewerkt. Met glasvezel hopen de verkopers hun omzet op peil te houden. Op zich legitiem, maar dan moeten daar nog wel, voor zover ze er zijn, de juiste argumenten bij gevonden worden.

Snob of top?

Ook zo langzamerhand wel klaar met het volledig uitgemolken concept van de Top 2000? Dan is hier het vervolg op mijn Top 10 van langspelers uit het jaar 1979. We laten lijstaanvoerder Stiff Little Fingers (zie vorige aanmaakblog) achter ons en vervolgen met:

2. Undertones, The: S/T (Sire)

In schril contrast met de rauwe politiek-getinte punk van Stuff Little Fingers stond de joie de vivre van een andere Noord-Ierse band, The Undertones, in die tijd één van de favoriete bands van de bekende Engelse DJ John Peel. Hun debuut-single “Teenage Kicks” sloeg in als een bom en geldt wat mij betreft nog steeds als het perfectste punkpop-liedje aller tijden:



Het jaar daarop volgde hun fantastische titelloze debuutelpee waarop “Teenage Kicks” jammer genoeg ontbrak, maar die verder vol stond met instant classics als “Male Model”, “Here Comes The Summer” en deze:



Jaren later ging de band verder als That Petrol Emotion, zonder zanger Feargal Sharkey, die een solo-carriëre ambieerde. Inmiddels zijn The Undertones weer bij elkaar, dat wil zeggen zonder Sharkey. Begin volgend jaar ga ik ze zien op het Abrahamsfeestje van een Bredase platenvriend.

3. Buzzcocks, The – Singles Going Steady (EMI)

Mijn favoriete band in die tijd, de Beatles van het punk-gilde, waren zonder enige twijfel The Buzzcocks. “Singles Going Steady” was geen officiële studioplaat, maar een compilatie van hun vroege singles. Eentje om in te lijsten. Teveel krakers om op te noemen, maar als ik dan toch moet kiezen:



4. Beat, The – S/T (CBS)

Nee, niet de Britse ska-band, maar de super-energieke powerpop van Paul Collins en zijn consorten. Mijn liefde voor powerpop kwam pas jaren later vol tot bloei, maar ik was al vroeg gegrepen door de strakke poppy klanken van bands als The Knack (“My Sharona”) en The Romantics (“What I Like About You”). Deze debuut-LP van The Beat viste ik goedkoop uit de uitverkoopbak van Music All-In en is sinds jaar en dag onovertroffen in zijn soort:



5. Ramones – It's Alive (Sire)

Zonder concurrentie de best live-punkplaat ooit. Opgenomen op Oudejaarsavond 1977 in het Rainbow Theater in London. De video-registratie van het optreden is al even adembenemend....tsjonge, als ik 'r die avond toch 's bij had kunnen zijn! Ik weet dat een boel zogenaamd geschoolde muzikanten hier hun neus voor ophalen, maar wat ik zie en hoor is pure klasse...een uiterst professionele band, die zeer gedisciplineerd een perfecte show op de planken zet. Gabba Gabba Hey!



6. Wipers – Is This Real? (Park Avenue)

De gehele Seattle-kliek haalde zijn mosterd by The Wipers en Nirvana coverde later zelfs twee liedjes van deze plaat (“Return Of The Rat” en “D-7”). Ik ontdekte The Wipers pas vele jaren na dato, toen deze LP opnieuw uitgebracht werd op het Britse Psycho label. Meesterlijk!



7. Shoes, The – Present Tense (Elektra)

De zoetgevooisde pure pop van de Amerikaanse Shoes ben ik pas jaren later ten volle gaan waarderen. Fantastische harmoniën die het beste van The Beach Boys naar boven roepen.



8. Joy Division – Unknown Pleasures (Factory)

Als 15-jarige dolende adolescent ging ook de Weltschmerz van Joy Division niet ongemerkt aan mijn deurtje voorbij. Jarenlang diep in mijn platenkast weggestopt, maar sinds Corbijn's “Control” in een melancholieke bui af en toe weer terug op de draaitafel.



9. Toms, The – S/T (Black Sheep)

Het soloproject van alles-in-één zanger/liedjesschrijver/multi-instrumentalist Tom Marolda. Een magnifiek staaltje van DIY pop opgenomen op een eenvoudige 4-sporen Tascam recorder. Sinds de CD-reissue van het Not Lame label gelukkig niet meer enkel voorbehouden aan powerpop platensnobs like me.



10. Lloyd, Richard – Alchemy (Elektra)

Nog zo'n juweeltje waarvan ik mij afvroeg of deze door veel inzenders genoemd zou worden (bleek niet zo te zijn), deze prachtplaat van ex-Television gitarist Richard Lloyd.



Haast onvermijdbaar zie ik bij elk jaar achteraf wel wat over het hoofd. In dit geval was dat de L.P. “Even Serpents Shine” van de onvolprezen Only Ones, toch zeker een vijfde of zesde stek waardig. Met zijn karakteristieke stemgeluid behoort Peter Perrett thuis in mijn rijtje van all-time favoriete zangers. “Even Serpents Shine” was met meesterwerkjes als “From Here To Eternity”, “In Between” en “Someone Who Cares” hun beste plaat.



Om niet teveel de muziekfreak uit te hangen die geilt bij plaatjes die (vrijwel) niemand anders ter ore zijn gekomen, moesten er een aantal het onderspit delven, zoals het uitstekende “Add Up” van het Canadese powerpopgezelschap The Numbers, gelijknamige albums van 20/20 en Teenage Head en “Shades In Bed”, het debuut van The Records. Van de bekendere namen haalden “Armed Forces” van Elvis Costello en The Clash's “London Calling” de Top-10 lijst net niet.

Ter vergelijking de Top-10 van alle Platenblad-lezers tesamen:

1.Joy Division – Unknown Pleasures
2.Pink Floyd – The Wall
3.Talking Heads – Fear Of Music
4.Neil Young – Rust Never Sleeps
5.Clash – London Calling
6.Undertones – S/T
7.Joe Jackson – Look Sharp!
8.Only Ones – Even Serpents Shine
9.Police – Regatta De Blanc
10.Wire – 154

Met twee vermeldingen in mijn eigen lijstje en in totaal vier door mij reeds genoemde titels, kunnen we concluderen dat ik er een geheel eigen smaak op na houd, zonder tot de absolute muzikale aliens te behoren. Niet iets om ontevreden over te zijn.

Zij die er voor doorgeleerd hadden, de muziekcritici van het in die tijd nog (bij velen althans) in hoog aanzien staande muziekblad Oor, maakten ook elk jaar de balans op. Hun lijstje zag er zo uit:

1.Ry Cooder – Bop Till You Drop
2.Linton Kwesi Johnson – Forces Of Victory
3.Talking Heads – Fear Of Music
4.Joe Jackson – Look Sharp!
5.Undertones – S/T
6.Wire – 154
7.Ian Dury – Do It Yourself
8.Police – Outlandos d'Amour (dit was eigenlijk een LP uit 1978!)
9.Joy Division – Unknown Pleasures
10.John Hiatt – Slug Line

Tenslotte de onvermijdelijke vraag: hoe ziet JOUW Top-10 van 1979 er uit?

Ook Fleetwood Mac, Kevin Coyne, Japan, Frank Zappa, Graham Parker, XTC, B-52's, Bruce Cockburn, DAF, Peter Hammill, Raymond van het Groenewoud, Tom Petty, JJ Cale, Dave Edmunds, AC/DC, Bob Dylan, Sweet d'Buster, Madness, Michael Jackson, The Cure, Nick Lowe, Motörhead, UFO, Thin Lizzy, The Specials, Doe Maar, Bob Marley, P.I.L., ZZ Top, Gary Numan, Randy Newman, Weather Report, Lowell George, Rory Gallagher, The Who, Prince, Abba, ELO, Nina Hagen, Herman Brood, Van Morrison, Fischer-Z, The Fall, Wreckless Eric, Gang Of Four, Stevie Wonder, The Wings, Sailor, Camel, Pursaflokkur (wie?), The Bintangs, Snakefinger, Dire Straits, Golden Earring, Alan Parsons Project, Led Zeppelin, Tangerine Dream, The Eagles, The Tubes, Patti Smith, Frankie Miller, Cabaret Voltaire, Magazine, Pat Benatar, Wishbone Ash, Moon Martin, Gary Brooker, Ellen Foley, Boomtown Rats, The Jam, Vitesse, Whitesnake, Robert Palmer, The Searchers, Iggy Pop, Moebius & Plank (huh?), Judas Priest, Supertramp, Lee Clayton, The Meteors en vele anderen brachten in dat jaar platen uit, dus KOM MAAR OP!!

Glass Fiber Fever

Het glass fiber fever waart door Winterswijk. Glasvezel is talk of the town. Er is geen ontkomen meer aan. Servicewinkels en informatiebussen hebben zich in het dorpscentrum genesteld en reclamefolders vallen als dagelijkse kost op onze deurmat. Vooruitlopend op de feestdagen worden potentiële klanten met het weggeven van kerstbomen en vleespakketten verleid tot het aangaan van een overeenkomst bij één van de providers.

De wervingscampagne van de glasvezelaars loopt nog tot 30 januari 2011, maar ik durf hier al wel te voorspellen dat het netwerk in Winterswijk er gaat komen. Of op de einddatum de nagestreefde 40% ook daadwerkelijk gehaald is, is niet zo relevant en zullen ze alleen bij Glashart weten. Gezien de kosten en moeite die in het project zijn gestoken lijkt het me ondenkbaar dat het feestje nog wordt afgeblazen.

Is het erg dat er een glasvezelnet komt? Neuh! Het is maar hoe je het wilt zien. Het zal in ieder geval een concurrende kabelaar als UPC wakker houden. Dat kan de kwaliteit van de door hen geleverde diensten en de prijs die daarvoor betaald moet worden ten goede komen.

Of we glasvezel strikt genomen nodig hebben, waag ik ten zeerste te betwijfelen. Er is in Winterswijk een niet te verontachtzamen groep (met name ouderen) die al deze 'nieuwigheid' sowieso langs zich heen laat gaan en het houdt bij een vaste telefoonaansluiting (meestal KPN) en analoge TV via de kabel (UPC). Wat internet betreft kan het gros van de Winterswijksers prima uit de voeten met ADSL (de sporadische gebruiker) of coax (de modale gebruiker). Voor hoogwaardige TV (digitaal, HD, interactief) en bellen hebben we glasvezel ook al niet persé nodig. Alleen voor extreme gebruikers, grote bedrijven, fanatieke gamers wellicht, zal het meerwaarde hebben.

Voor wat betreft de prijs is glasvezel geen must. Welke technologie we ook omarmen, de prijs van de meest gangbare pakketten komen, afhankelijk van specifieke wensen, ergens uit tussen 40 euro en 60 euro per maand. En of alle diensten die qua prijs, kwaliteit en snelheid nu beloofd worden, straks ook daadwerkelijk worden geleverd, moet uiteraard nog worden afgewacht.

De maximale keuzevrijheid die ons met maar liefst vier providers wordt voorgeschoteld zal een wassen neus blijken te zijn. Ik denk dat het binnen enkele jaren een titanenstrijd gaat worden tussen glasvezelvlegel KPN en coax-kabelaar UPC. Ik zal uitleggen waarom.

Even kort de feiten op een rijtje. Glashart is een joint venture van KPN en Reggefiber. 41 % van de aandelen is in handen van KPN, de rest is van Reggefiber. Reggefiber verzorgt de infrastructuur, m.a.w. het legt de glasvezellijnen in de grond. Je kan pas wat met het glasvezelnetwerk als deze geactiveerd wordt, het zogenaamde 'belichten'. Hiervoor is een operator nodig. In Winterswijk is dat KPN. KPN zorgt er met behulp van speciale apparatuur voor dat er licht en daarmee informatie door de glasvezels stroomt. De providers, de aanbieders van diensten, fungeren als intermediair tussen KPN en klant. Zij krijgen na betaling toegang tot het netwerk, kopen bij KPN allerlei diensten in en verkopen deze door aan de klanten. De providers houden zich bezig met administratie, facturering, helpdesk, marketing etc. De klant tenslotte kiest voor een abonnement bij één van deze providers. In Winterswijk zijn dat Concepts ICT, Kick XL, Lijbrandt en KPN zelf. Met het prijskaartje dat aan zo'n abonnement hangt moeten alle kosten die door de verschillende partijen (Reggefiber + KPN + provider) gemaakt worden, worden gedekt, plus een royale winstmarge voor elk van deze partijen. Was het u ook al opgevallen hoe vaak in deze alinea het woord KPN is gevallen?

Dan nog iets over de achtergrond van de verschillende providers. Lijbrandt is door Glashart (= Reggefiber + KPN) zelf opgericht als aanjager van het glasvezeloffensief. Kick XL, dat zich vooral op de jongere gebruiker richt, was eerder op de ADSL-markt aktief onder de naam Speedlinq, inmiddels overgenomen door.....jawel, KPN. Alleen Concepts ICT lijkt los van KPN te werken, al zijn ook zij volledig afhankelijk van wat ze bij operator KPN kunnen inkopen en dientengevolge beperkt in hetgeen ze de klant te bieden hebben.

Van een concurrentiestrijd tussen de vier providers is niets merkbaar. Dat was toch wel de bedoeling? Sterker, de pakketten van de verschillende aanbieders staan broederlijk naast elkaar in een paginagrote advertentie van Glashart in de Winterswijkse Weekkrant. Uit de advertentie blijkt dat KPN als operator de providers de spelregels oplegt als het gaat om prijs, kwaliteit en productaanbod. Met als gevolg marginale verschillen, met hier en daar een onsje meer of minder. Klein bier.

Het mag dus duidelijk zijn dat in de glasvezelmarkt KPN de spil is waar omheen alles draait. Waar dat toe kan leiden, zien we op de DSL-markt, waar KPN de touwtjes ook al stevig in handen heeft. Nadat eerst allerlei merken als XS4ALL, Telfort, HetNet, Planet en Demon zijn opgekocht worden daar nu over de hele linie prijsverhogingen (in de taal van KPN heet het dat de prijzen zijn vereenvoudigd) op het gebied van telefonie en internet doorgevoerd. De concurrentie is marginaal, alleen Tele2 stribbelt nog tegen, dus klanten hebben de prijsstijgingen maar te slikken. Ze kunnen uiteraard overstappen op een andere techniek, bv. glasvezel, maar zullen daar te zijner tijd in dezelfde fuik lopen. Over een open netwerk gesproken.

Misschien gaan alle mooie beloftes over glasvezel me pas overtuigen als straks de kabels in de grond liggen. Ik hoop het. Maar daar waar glasvezel operationeel is, worden beloofde snelheden vaak niet waargemaakt. Als het om klantvriendelijkheid gaat scoren alle grote telecombedrijven slecht, maar die van KPN het slechtst van allemaal.

Glashart? Boterzacht!

Onlangs schoof in Winterswijk de brief en informatiekrant van glasvezelexploitant Glashart door de bus. Glashart wil minstens 40% van de Winterswijkse huishoudens verleiden om voor begin volgend jaar een abonnement te nemen bij één van haar service providers. Deze providers leveren straks op het glasvezelnet hun diensten op het gebied van internet, telefonie en radio/tv. Alleen als de 40% wordt gehaald, zal Glashart glasvezel kostenloos doortrekken tot in uw woning. Als u meedoet tenminste. Wilt u geen abonnement, maar al wel de aansluiting, of wilt u de aansluiting op een later tijdstip, dan zijn daaraan (forse) kosten verbonden.

Glasvezelboeren zoals Glashart zijn met een reclame-offensief bezig dat zijn weerga niet kent. Kosten noch moeite worden gespaard om de digitale snelweg vol te plempen met websites die wijzen op de zegeningen van het nieuwe toverwoord. Zoekmachine Google, dat in de U.S.A. zelf in glasvezelnetwerken investeert, presenteert deze éénzijdige informatie niet toevallig bovenaan in haar zoekresultaten. Geen enkel middel wordt geschuwd om de geesten rijp te maken voor glasvezel.

Ook de Winterswijkse informatiefolder van Glashart is een aaneenschakeling van loze beloftes, bangmakerij, boterzachte beweringen en andere prietpraat, ook wel marketingtechniek genoemd. Het gros van de huishoudens heeft voor nu en voor de komende jaren nl. ruimschoots genoeg aan bestaande netwerken, d.w.z. glasvezel tot aan de wijkkasten, met een verbinding van koper/coax tot aan de woning. Glasvezel tot aan de deur is op dit moment hooguit voor grote bedrijven interessant. Allerlei diensten zoals zorg op afstand, thuiswerken, interactief onderwijs, HD-TV etc. die, als ik de folder moet geloven, uitsluitend aan een 100% glasvezelnet zijn voorbehouden, zijn via bestaande technologie al beschikbaar. Zoals overal in deze wereld: hoe meer je betaalt, hoe meer je krijgt. Dat is bij de bestaande pakketten van een provider als UPC zo en dat zal straks bij die van de providers van Glashart niet anders zijn. De kosten voor het doortrekken van glasvezel tot aan de woning zijn hoog. De prijzen die straks, in combinatie met geleverde diensten en behaalde downloadsnelheden, aan de consument worden doorberekend, zullen hooguit vergelijkbaar zijn met die van bestaande providers. Of hun service en betrouwbaarheid beter is, moet nog maar bewezen worden. Geheide kans bovendien dat van de aanbieders de drie kleine kruimelaars (Kick XL, Lijbrandt en Concepts ICT) in no time door grote broer KPN opgeslokt worden. Hoezo gezonde concurrentie?

De directeur van De Woonplaats steunt in een bijdrage het initiatief van Glashart. Dat glasvezel een materie is waar hij geen kaas van gegeten heeft, is wel duidelijk. Digitale informatie gaat niet met de lichtsnelheid door een glasvezel. Ooit wel eens van de brekingsindex gehoord, meneer Catau? De snelheid van licht in een glasvezel is nagenoeg dezelfde als die van een elektrisch signaal in een koperkabel. Wel is de bandbreedte bij glasvezel veel groter en heeft glasvezel in tegenstelling tot koper geen last van elektromagnetische storingen. Maar dat lezen we dan weer niet. Het door Catau aangehaalde voorbeeld van flatgebouwen in Amsterdam Osdorp deugt niet. Er ligt daar nog geen enkele glasvezel tot aan de woning. De aanleg in bestaande flats brengt bovendien extra problemen met zich mee, problemen waar men voorlopig nog niet uit is.

Kwalijker is dat ook de Winterswijkse wethouder Gommers nadrukkelijk partij kiest voor glasvezel als de enige weg naar de toekomst. Je zou zeggen dat voor een wethouder het publiek belang voorop zou moeten staan. Dus een betaalbare en betrouwbare communicatieverbinding die aansluit bij de behoeften van de inwoners, ongeacht welke technologie daarvoor gebruikt wordt. Maar goed, de gemeente heeft zelf ook al 175.000 euro in het glasvezelnetwerk geïnvesteerd, dat vertroebelt een objectieve en eerlijke kijk op de werkelijkheid. Het digitale gemeenteloket dat straks dankzij glasvezel beschikbaar komt? Dit hebben we allang! De lokale overheid als actieve sponsor van commerciële projecten. Waar kennen we dat van?

Als desondanks een grote groep Winterswijkers straks glasvezel wenst, het zij zo. Ik hoop maar dat de juiste vragen gesteld worden, straks op de informatieavonden of als de colporteurs bij u een voet tussen de deur wringen. Gaat (HD)TV-kijken met glasvezel af van mijn bandbreedte als er tegelijkertijd elders in huis iemand op internet zit? Kan ik straks nog zonder extra kosten op meerdere plaatsen in huis TV kijken? Zulk soort vragen.

Van bestuurders verwacht ik dat ze zich kritisch en onafhankelijk opstellen en dat ze niet zoals tot op heden - geen enkele politieke partij uitgezonderd - als een stel lemmingen achter de eerste beste hype aanhollen.

Naschrift:
Met het verzoek tot plaatsing in week 45 is dit artikel ook als ingezonden brief verstuurd naar de redacties van de Winterswijkse Weekkrant en Achterhoek Nieuws. Helaas is het niet geplaatst. Volgens de redactie van de Winterswijkse Weekkrant was mijn bijdrage te lang voor plaatsing in hun 'papieren' editie. De brief staat wel op hun website. De forse advertenties van Glashart en KPN in beide bladen hebben in de afweging - na ik mag aannemen - geen rol gespeeld.

Licht Ontvlambaar!

Platenblad is een tijdschrift voor platen- en CD-verzamelaars. Muziekliefhebbers van middelbare leeftijd. Mannen. Het blad bestaat sinds mensenheugenis en heeft in al die tijd slechts cosmetische veranderingen ondergaan. Het in eenvoudige stijl opgemaakte Platenblad houdt zich verre van alles wat hip en trendy is. Daar waar oppervlakkige glossy tegenhangers als Oor en Revolver (nu Lust For Life) allang zijn opgehouden, graaft Platenblad verder. Zwaartepunt ligt bij de popmuziek uit het vinyltijdperk, de jaren zestig tot en met tachtig.

Een van de goede gewoontes van Platenblad is om, als de bladeren van de bomen vallen, de lezer op te roepen zijn favoriete LP-lijstje in te sturen. Niet van het afgelopen jaar, maar van 30 jaar terug! Een op het eerste oog nutteloos en nogal nerdy en stoffig tijdverdrijf, dat je echter dwingt om je eigen platenkast weer 's aan een kritische toets te onderwerpen. Met andere woorden, kan ik al datgene dat er in een jaar muzikaal toe deed wel achteloos zo uit mijn kast te voorschijn toveren? Platenblad publiceert de lijstjes van alle inzenders. Het leuke van andermans keuzes is, dat je er langspelers in terugvindt die je niet kent of zelf al die tijd over het hoofd hebt gezien. Platen die soms na aanschaf ware pareltjes blijken te zijn.

Dit jaar is het dus tijd voor de top tien uit het jaar des Heeren 1980. Ik ben er nog niet uit. Een stapeltje van pakweg twintig puike platen rouleert beurtelings op mijn draaitafel. De definitieve selectie moet binnen twee weken aan Platenblad kenbaar gemaakt worden. Met toelichting.

Dan maar naar het lijstje dat ik vorig jaar instuurde, de toppers van 1979. Op de eerste plaats prijkt een plaat die helemaal in de geest is van mijn blogsite, de L.P. ”Inflammable Material” van de Noord-Ierse punkband Stiff Little Fingers. Ik denk dat er naast “Never Mind The Bollocks” van The Sex Pistols (1977) en “Another Music In A Different Kitchen” (1978) van The Buzzcocks geen andere punkplaat is geweest die in mijn adolescente jongensjaren zo veel indruk op mij gemaakt heeft.

Als geen andere band wist Stiff Little Fingers zijn woede en frustratie - in combinatie met het de rauwe schuurpapieren stem van zanger Jake Burns - zo overtuigend voor het voetlicht te brengen. En ze hadden alle reden om boos te zijn: opgroeien in Belfast, in de uitzichtloze situatie van een door een burgeroorlog geteisterd Noord Ierland. Daartegen stak de verwende middle-class lang-leve-de-lol poser-punk van de meeste andere bandjes nogal bleekjes af. Nadat in 1978 hun debuutsingle “Suspect Device” verscheen, was het een jaar later tijd voor hun eerste album.



De openingsregel van “Suspect Device”, tevens het eerste nummer van de L.P. (“Inflammable material is planted in my head, it's a suspect device that's left 2000 dead”), heeft zich voor eeuwig in mijn geheugen vastgeworteld, evenals trouwens het optreden van de band in de Westfalenhalle in Dortmund, in 1980 uitgezonden in het bekende WDR-programma Rockpalast.

Rockpalast was het enige muziekprogramma dat optredens van popbands van A tot Z op televisie uitzond, tot op de dag van vandaag vrijwel een unicum. Werd het programma in de beginjaren – althans in mijn herinnering – nogal gedomineerd door krautrock-achtig gefröbel van overjarige hippies, daar kwam met de komst van de Engelse presentator en radio-dj Alan Bangs gelukkig verandering in. Vanaf dat moment kwamen ook new wave en punk, zij het spaarzaam, aan bod. Ik herinner me dat ik, gekluisterd aan de buis, met een eenvoudig cassette-deck en microfoon het hele optreden van Stiff Little Fingers heb vastgelegd. Aan dat bandje heb ik nog jarenlang veel plezier beleefd. Hoogtepunt was voor mij het moment waarop zanger Burns het optreden even moest stilleggen in verband met vechtpartijtjes in het publiek. Van dat voorval zijn op het net geen beelden aanwezig, maar gelukkig wel van hun geweldige anthem-song “Alternative Ulster”:



Stiff Little Fingers heeft in latere jaren nog een aantal albums afgeleverd, maar geen van allen benaderden ze ook maar de intensiteit van “Inflammable Material”. Zoals zo vele punkbandjes uit die tijd is ook Stiff Little Fingers weer uit zijn as herrezen. Van de originele bezetting is alleen zanger-gitarist Jake Burns overgebleven. De band speelde begin dit jaar nog in Nederland.

De 'Best of the Rest' van mijn 1979 hitlijst bewaar ik voor een volgend aanmaakblogje. En dan natuurlijk ook de top-10 van 1980 !!