Platenblad is een tijdschrift voor platen- en CD-verzamelaars. Muziekliefhebbers van middelbare leeftijd. Mannen. Het blad bestaat sinds mensenheugenis en heeft in al die tijd slechts cosmetische veranderingen ondergaan. Het in eenvoudige stijl opgemaakte Platenblad houdt zich verre van alles wat hip en trendy is. Daar waar oppervlakkige glossy tegenhangers als Oor en Revolver (nu Lust For Life) allang zijn opgehouden, graaft Platenblad verder. Zwaartepunt ligt bij de popmuziek uit het vinyltijdperk, de jaren zestig tot en met tachtig.
Een van de goede gewoontes van Platenblad is om, als de bladeren van de bomen vallen, de lezer op te roepen zijn favoriete LP-lijstje in te sturen. Niet van het afgelopen jaar, maar van 30 jaar terug! Een op het eerste oog nutteloos en nogal nerdy en stoffig tijdverdrijf, dat je echter dwingt om je eigen platenkast weer 's aan een kritische toets te onderwerpen. Met andere woorden, kan ik al datgene dat er in een jaar muzikaal toe deed wel achteloos zo uit mijn kast te voorschijn toveren? Platenblad publiceert de lijstjes van alle inzenders. Het leuke van andermans keuzes is, dat je er langspelers in terugvindt die je niet kent of zelf al die tijd over het hoofd hebt gezien. Platen die soms na aanschaf ware pareltjes blijken te zijn.
Dit jaar is het dus tijd voor de top tien uit het jaar des Heeren 1980. Ik ben er nog niet uit. Een stapeltje van pakweg twintig puike platen rouleert beurtelings op mijn draaitafel. De definitieve selectie moet binnen twee weken aan Platenblad kenbaar gemaakt worden. Met toelichting.
Dan maar naar het lijstje dat ik vorig jaar instuurde, de toppers van 1979. Op de eerste plaats prijkt een plaat die helemaal in de geest is van mijn blogsite, de L.P. ”Inflammable Material” van de Noord-Ierse punkband Stiff Little Fingers. Ik denk dat er naast “Never Mind The Bollocks” van The Sex Pistols (1977) en “Another Music In A Different Kitchen” (1978) van The Buzzcocks geen andere punkplaat is geweest die in mijn adolescente jongensjaren zo veel indruk op mij gemaakt heeft.
Als geen andere band wist Stiff Little Fingers zijn woede en frustratie - in combinatie met het de rauwe schuurpapieren stem van zanger Jake Burns - zo overtuigend voor het voetlicht te brengen. En ze hadden alle reden om boos te zijn: opgroeien in Belfast, in de uitzichtloze situatie van een door een burgeroorlog geteisterd Noord Ierland. Daartegen stak de verwende middle-class lang-leve-de-lol poser-punk van de meeste andere bandjes nogal bleekjes af. Nadat in 1978 hun debuutsingle “Suspect Device” verscheen, was het een jaar later tijd voor hun eerste album.
De openingsregel van “Suspect Device”, tevens het eerste nummer van de L.P. (“Inflammable material is planted in my head, it's a suspect device that's left 2000 dead”), heeft zich voor eeuwig in mijn geheugen vastgeworteld, evenals trouwens het optreden van de band in de Westfalenhalle in Dortmund, in 1980 uitgezonden in het bekende WDR-programma Rockpalast.
Rockpalast was het enige muziekprogramma dat optredens van popbands van A tot Z op televisie uitzond, tot op de dag van vandaag vrijwel een unicum. Werd het programma in de beginjaren – althans in mijn herinnering – nogal gedomineerd door krautrock-achtig gefröbel van overjarige hippies, daar kwam met de komst van de Engelse presentator en radio-dj Alan Bangs gelukkig verandering in. Vanaf dat moment kwamen ook new wave en punk, zij het spaarzaam, aan bod. Ik herinner me dat ik, gekluisterd aan de buis, met een eenvoudig cassette-deck en microfoon het hele optreden van Stiff Little Fingers heb vastgelegd. Aan dat bandje heb ik nog jarenlang veel plezier beleefd. Hoogtepunt was voor mij het moment waarop zanger Burns het optreden even moest stilleggen in verband met vechtpartijtjes in het publiek. Van dat voorval zijn op het net geen beelden aanwezig, maar gelukkig wel van hun geweldige anthem-song “Alternative Ulster”:
Stiff Little Fingers heeft in latere jaren nog een aantal albums afgeleverd, maar geen van allen benaderden ze ook maar de intensiteit van “Inflammable Material”. Zoals zo vele punkbandjes uit die tijd is ook Stiff Little Fingers weer uit zijn as herrezen. Van de originele bezetting is alleen zanger-gitarist Jake Burns overgebleven. De band speelde begin dit jaar nog in Nederland.
De 'Best of the Rest' van mijn 1979 hitlijst bewaar ik voor een volgend aanmaakblogje. En dan natuurlijk ook de top-10 van 1980 !!
No comments:
Post a Comment